W dniu 1 stycznia 2017 roku weszły w życie długo zapowiadane zmiany przepisów do Ustawy z dnia 10 października 2002 roku o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz.U.2015.2008 t.j. z dnia 2015.12.01 z późn.zm.), wprowadzające minimalne wynagrodzenie godzinowe dla osób przyjmujących zlecenie lub świadczących usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o świadczenie usług. Zgodnie z nowymi przepisami wysokość wynagrodzenia z tytułu umowy zlecenia lub świadczenia usług powinna być w umowie ustalona w taki sposób, aby kwota wynagrodzenia za każdą godzinę wykonywania zlecenia lub świadczenia usług nie była niższa niż wysokość minimalnej stawki godzinowej ustalonej dla osób świadczących pracę. W 2017 roku minimalne wynagrodzenie za pracę wynosi 2000,00 zł brutto, co daje 12,50 zł brutto za godzinę. Minimalna stawka godzinowa podlega corocznej waloryzacji tak jak minimalne wynagrodzenie za pracę.
Uwaga! Prawa do minimalnej stawki godzinowej nie można się zrzec.
Wynagrodzenie powinno być wypłacone w formie pieniężnej i przynajmniej raz w miesiącu – w przypadku umów zawartych na czas dłuższy niż jeden miesiąc.
Ponadto w sytuacji, gdy z zawartej umowy wynika, że zleceniobiorca lub świadczący usługi nie otrzyma wynagrodzenia zapewniającego za każdą godzinę wykonywania zlecenia lub świadczenia usługi wynagrodzenia w wysokości co najmniej ustawowo wyznaczonej minimalnej stawki godzinowej to wówczas istnieje obowiązek wyrównania wynagrodzenia, z uwzględnieniem ustalonej w przepisach prawa minimalnej stawki godzinowej.
Zasady potwierdzania godzin wykonywania zlecenia lub świadczenia usług powinny zostać określone przez strony w łączącej ich umowie. W przeciwnym wypadku zleceniobiorca lub świadczący usługi, przed terminem wypłaty wynagrodzenia, przedstawia informację o liczbie godzin wykonywania zlecenia. Informacja może być przedłożona w formie elektronicznej, papierowej lub dokumentowej. Jeżeli umowa nie została zawarta z zachowaniem formy pisemnej, elektronicznej lub dokumentowej, przedsiębiorca albo inna jednostka organizacyjna, przed rozpoczęciem wykonania zlecenia lub świadczenia usług, potwierdza przyjmującemu zlecenie lub świadczącemu usługi w formie pisemnej, elektronicznej lub dokumentowej ustalenia co do sposobu potwierdzania liczby godzin wykonania zlecenia lub świadczenia usług, a w przypadku braku takiego potwierdzenia zleceniobiorca lub świadczący usługi sam przedstawi informację o ilości godzin.
Dokumenty określające sposób potwierdzania liczby godzin oraz dokumenty potwierdzające liczbę godzin należy przechowywać przez okres 3 lat od dnia, w którym wynagrodzenie stało się wymagalne.
Nowe przepisy mają zastosowanie do umów zlecenia lub świadczenia usług, w których zleceniobiorca lub świadczący usługi jest:
- osobą fizyczną wykonującą działalność gospodarczą zarejestrowaną w Rzeczypospolitej Polskiej albo w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej lub państwem Europejskiego Obszaru Gospodarczego, niezatrudniająca pracowników lub niezawierająca umów ze zleceniobiorcami (tzw. samozatrudnienie)
ALBO
- osobą fizyczną niewykonującą działalności gospodarczej, która przyjmuje zlecenie lub świadczy usługi na podstawie umów, o których mowa w art. 734 i art. 750 Kodeksu cywilnego, na rzecz przedsiębiorcy albo na rzecz innej jednostki organizacyjnej, w ramach prowadzonej przez te podmioty działalności.
Nowych przepisów dotyczących minimalnej stawki godzinowej nie stosuje się w przypadku:
- umów zlecenia lub o świadczenie usług, jeżeli o miejscu i czasie wykonania zlecenia lub świadczenia usług decyduje przyjmujący zlecenie lub świadczący usługi i przysługuje mu wyłącznie wynagrodzenie prowizyjne. Przy czym wynagrodzenie prowizyjne oznacza wynagrodzenie uzależnione od wyników uzyskanych przez przyjmującego zlecenie lub świadczącego usługi w ramach wykonania zlecenia lub świadczenia usług lub działalności przedsiębiorcy albo innej jednostki organizacyjnej, na rzecz których jest wykonywane zlecenie lub są świadczone usługi takich jak liczba zawartych umów, wartość zawartych umów, sprzedaż, obrót, pozyskane zlecenia, wykonane usługi lub uzyskane należności;
- umów dotyczących usług opiekuńczych i bytowych realizowanych poprzez prowadzenie rodzinnego domu pomocy;
- umów o pełnienie funkcji rodziny zastępczej zawodowej, o utworzeniu rodziny zastępczej zawodowej lub rodzinnego domu dziecka, w przedmiocie prowadzenia rodzinnego domu dziecka, w przedmiocie pełnienia funkcji rodziny pomocowej, w przedmiocie pełnienia funkcji dyrektora placówki opiekuńczo-wychowawczej typu rodzinnego, w przedmiocie pełnienia funkcji wychowawcy wyznaczonego do pomocy w kierowaniu placówką opiekuńczo-wychowawczą typu rodzinnego, w przypadku gdy w tej placówce nie ma zatrudnionego dyrektora – jeżeli ze względu na charakter sprawowanej opieki usługi są świadczone nieprzerwanie przez okres dłuższy niż 1 doba;
- umów dotyczących usług polegających na sprawowaniu opieki nad grupą osób lub osobami podczas wypoczynków lub wycieczek – jeżeli ze względu na charakter sprawowanej opieki usługi są świadczone nieprzerwanie przez okres dłuższy niż 1 doba;
- umów dotyczących usług opieki domowej nad osobą niepełnosprawną, przewlekle chorą lub w podeszłym wieku, gdy w związku z ich wykonywaniem osoba świadcząca usługi zamieszkuje wspólnie z podopiecznym w jego mieszkaniu lub domu, a ze względu na charakter sprawowanej opieki usługi są świadczone jednej osobie lub wspólnie zamieszkującej rodzinie nieprzerwanie przez okres dłuższy niż jedna doba, z wyjątkiem przypadku świadczenia usług we wszelkich placówkach świadczących całodobowe usługi dla osób niepełnosprawnych, przewlekle chorych lub w podeszłym wieku.
Kontrola nad przestrzeganiem przepisów w tym zakresie została przyznana Państwowej Inspekcji Pracy. W przypadku, gdy dojdzie do wypłaty wynagrodzenia niższego niż wskazane w nowych przepisach o minimalnej stawce godzinowej to przedsiębiorca dopuszcza się wykroczenia podlegającego karze grzywny od 1 000,00 zł do 30 000,00 zł.